GRONINGEN/LEEK – Na een slordige 20 kilometer zonovergoten fietsen van Leek naar Groningen, streken we een halfuurtje te vroeg neer op het terras bij de Bernoulliborg, in afwachting van een dagje profielsnuffelen.
Goed voor oriëntatie op een bètaprofiel, goed voor het aan den lijve ondervinden van een stukje studentenleven, goed voor de groepsvorming. Het programma, georganiseerd door Tanja van der Woude, o.a. de coördinator van dergelijke activiteiten binnen deze borg, bevatte een experiment over het hartritme, een bezoekje aan de sterrenkoepel, een blik door de zonnetelescoop, een lezing over sterrenbeelden, een lezing over de oerknal en een bezoek aan Science Linx.
Hartritme (door Chris Hoeben)
Ingewikkeld apparaat, zo’n hart! We kregen de werking en de namen van de verschillende onderdelen uitgelegd, er werd een ECG bij een leerling gemaakt en daarna moesten ze in de benen om het pompritme van het hart na te bootsen in een rollenspel. Dolle boel natuurlijk! En een wonder dat een orgaan waarbij zoveel mis kan gaan het als regel zo goed doet.
Sterrenkoepel en zonnetelescoop (Marlies van de Weijgaert en Frits Sweijen)
Een hele bijzondere ervaring, oog in oog te staan met de enorme Gratamatelescoop, geknikt in de kromming van de aarde, gericht op verre oorden in het heelal en kijkend door een spleet in de koepel. Wanneer de telescoop draait, draait de koepel mee. Om duizelig van te worden! Buiten op het dakterras was speciaal voor ons de zonnetelescoop opgesteld en mochten we er allemaal een blik in/door werpen. De zon kwam vol in beeld, zichtbaar als een mandarijntje. Verder hield het hemellichaam zich kalm en vertoonde geen uitbarstinkjes op ander gerommel aan de oppervlakte.
Sterrenbeelden (Frits Sweijen)
Na een korte inventarisatie wie eigenlijk welk sterrenbeeld heeft – er rolde een opvallend keurige verdeling over de mogelijkheden uit – kregen we met behulp van het programma “stellarium” een uitleg over wat we boven Groningen aan de sterrenhemel allemaal kunnen zien en hoe we sterrenbeelden kunnen vinden. Daarna was er ruimte voor een scala aan vragen over lichtjaren, sterrenstelsels en berekeningen. Ieder kan thuis ook dit programma installeren! Een echte aanrader wat mij betreft.
Lezing over de oerknal (prof. Diederik Roest)
Via vraag en antwoord – soms geprobeerd door de leerlingen, vaker door Diederik zelf – vertrokken we vanaf de aarde het heelal in. Wat komen we onderweg allemaal tegen? Hoe ver staat dat van ons af? Hoe zien de planeten eruit? Wat is eigenlijk een zonnestelsel? Waar vond de oerknal plaats? Hoe ontstaan seizoenen? Wat is een zwart gat? Trieste mededeling: als we maar lang genoeg wachten, zijn we alleen in de ruimte want alles verwijdert zich met hoge snelheid en het verste voor ons nog zichtbare sterrenstelsel staat op ruim 13 miljard lichtjaren. Het heelal dijt uit. Waarin? Deze en vele andere intrigerende vragen werden door Diederik zo goed mogelijk beantwoord met een aanstekelijk enthousiasme over de materie.
Bezoek aan Science Linx (Rick Meijerink en Jim Ottelé)
In de hal van de Bernoulliborg bevindt zich een scala aan leuke apparaten om bijv. een ecostysteem te begrijpen, het vliegen van een zwerm spreeuwen te doorgronden, het kringelen van rook onder invloed van een zuiger, het draaien van een slinger boven magneetplaten… Teveel om op te noemen! Over een deel van de apparaten kregen we een toelichting en daarna was het vrij rondlopen en zelf ontdekken. Eén van de leukste dingen: met je klasgenoot een spelletje mindball doen. Diegene scoort en wint, die zich het best rustig kan houden en hersengolven kan minimaliseren.
Intussen bleef de zon zijn uiterste best doen ook de terugreis voor ons aangenaam te laten verlopen. Onderweg twee kettingen eraf, een groepje foutfietsers en heel veel onderling plezier. Bovendien voldoende stof om na te denken over de eigen toekomst tijdens opnieuw een slordige 20 kilometer zonovergoten fietsen terug naar Leek.
